ویزای کار باز

ویزای کار باز به دارنده آن اجازه می دهد برای هر شغلی و برای هر کارفرمایی و در هر محلی و با هر دستمزدی شاغل شود.
البته نیازی به تاکید نیست که منظور از هر شغل یا هر دستمزد و امثال آن زیر پا گذاشتن حکم قانون نمی باشد.
در نتیجه آزاد بودن اشتغال برای دارنده ویزای کار باز به منزله مجاز بودن کار در مشاغلی که نیازمند مجوز خاص دارد مثلاً پزشکی یا وکالت نمی باشد. همچنین کارگر و کارفرما نمی‌توانند توافق کنند که دستمزد پرداختی پایین‌تر از حداقل قانونی باشد حتی اگر کارگر؛ ویزای کار باز داشته باشد.
در مقابل؛ ویزای کار بسته قرار دارد. در این نوع ویزای کار معمولاً نه تنها کارفرما و ناک شغلی مشخص شده است بلکه حتی ممکن است شهر محل اشتغال و همچنین میزان دستمزد نیز از قبل تعیین شده باشد و تخطی از آن مجاز نباشد.
ویزای کار بسته معمولاً در اثر اعطای یک جاب آفر در چهارچوب مجوزی که ال ام آی ای نامیده می‌شود یا در چهارچوب برنامه‌های استانی صادر شده باشد. همچنین در برنامه استارتاپ نیز اصولاً ویزای کار صادره از نوع بسته می‌باشد هرچند اخیراً اداره مهاجرت امکان صدور ویزای کار باز در برنامه استارتاپ را نیز استثنائا پذیرفته است. علاوه بر این داوطلبانی که در برنامه‌هایی مانند پست داک یا فرصت‌های مطالعاتی خاص ویزای کار دریافت می‌کنند اصولاً ویزای کار بسته خواهند داشت.
دارنده ویزای کار باز نه تنها مجاز است برای کارفرمایان کانادایی کار کند بلکه می تواند برای خود مستقلاً راه اندازی نماید. دارنده ویزای بسته فقط در صورتی مجاز است برای خود و با مدیریت خود کسب و کار راه اندازی کند که در چارچوب برنامه‌های سرمایه گذاری از قبیل کارآفرینی؛ ثبت شرکت یا استارتاپ اقدام نموده باشد.